16 Mayıs 2014 Cuma

BEN ANNE OLDUM...


  Sevgili dostlarım,blogcanlarım,takipçilerim,upuzun bir aradan sonra tekrar MERHABA :)
Yorucu bir hamilelik döneminde ara verdiğim sayfama,malesef doğumdan sonra da uzun bir ara verdim.Yayınlanmayı bekleyen yorumlarım,izleyicilerimin sayısı her birini tek tek inceleyip geri dönüş yapacağım allahın izniyle.Hamilelik döneminde mide bulantılarımdan,yaz dönemi malum aşırı sıcaklardan (bende sıcaklık tavan durumunda tabi o zamanlar)tembellik üzerime yapışmış durumdaydı.Ama asıl zor dönem doğumdan sonra başladı benim için...
   Annemle doktorumuza gidip 30 Eylül 2013 Pazartesi saat:11.00'e randevuzumu aldık.Doğum fotoğrafçımızı ayarladık ve heyecanla pazartesiyi beklemeye başlamıştık.28 Eylül 2013 gece 03.00 sularında bizim paşanın yola çıkacağı aklımızın ucundan bile geçmemişti:))) Doktorumuz dahi şaka yaptığımızı düşündü.Çünkü kendisi bir seminer için şehirdışındaydı ve benim acil doğuma girmem gerekiyordu.Gülsem mi ağlasam mı bilemediğim bir karmaşadaydım.Eşimin eli ayağına dolanmış bir durumda evin koridorunda bir sağa bir sola gidişini hiç unutmuyorum.Soluğu hastanede alıp doğuma girdiğimde fark ettim ki doğuma ait hiç bir anım olmayacaktı.Sesli düşünmüşüm sanırım hemşire ne olduğunu sorup bende sıkıntımı söyleyince çözüverdi benim tüm moral bozukluğumu.Fotoğrafçımız 1 saat sonra bir doğuma geleceğinden erken haber verdiğimiz için yetiştirebileceğini söyledi.Sanki rüyaydı tüm yaşadıklarım.Doktorum gelmedi,yerine en güvendiği arkadaşı girdi.Fotoğrafçım son anda yetişti.Veee benim oğlum 04.55'te o cırtlak sesiyle merhaba dedi bana ve dünyaya...Tarif edilmez bir duyguydu.Kelimeler,cümleler yetersizdi.Gülerek girdiğim ameliyathanede gözyaşlarım sel olmuştu.Hemşire yanıma getirip yüzüme değdirdiğinde içimi tarif edilmez bir duygu sarıvermişti.Benimdi. Benim oğlumdu.Benim canımdı.Benim parçamdı.BEN ANNE OLMUŞ'tum...
  İşte sevgili blogcanlarım bizim güzel mi güzel heyecanlı ve acele doğum hikayemiz...Paylaşmak istedim bana anneliği tattıran acele oğlumun hikayesini.
  10 gün 1 ay 40' ı çıkacak derken şuan tam 7.5 aylık olduk.Günler o kadar çabuk geçti ki kendime bile vakit bulamadığım zamanlar oldu.Bu yazımı da yazarken Eymen paşamı sevgili anneciğim baktı sağ olsun.Bende yavaş yavaş eksik bıraktığım yerden tamamlamaya çalışacağım.
  Evet bebekli bir annenin zamanı çok az 24 saat değil 48 saat olsa 1 gün yine yetmez diye düşünüyorum.Şahsen bana yetmiyor.Belki benim fazla ağır oluşumdandır bilinmez.
Hepinize özlemiş selamlar,sevgiler dostlarım.Hepinizi kucaklıyorum.
 Beeeen geri döndüm...;)

8 yorum:

Unknown dedi ki...

hoş geldin güzel anne:) allah bebeğini güle güle büyütmeyi nasip etsin..

Bir Terazi Kizi... dedi ki...

Coook sevindirici bir haber bu,icimiz kapkara olmusken de geldi,bir nebze iyi oldu,üc gündür degisik bir dünyadaymisim uctum uzaydayim filan gibi hissediyordum kendimi,Eymenìn cennet kokusu ve tatli gülüsü biraz kendime getirdi,güle güle saglikla büyütün oglunuzu,hep iyi haberlerle yeniden bekliyoruz buraya insallah,sevgiler.

Nigar SARGIN dedi ki...

Çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız için annelik kelimeler ile ifade edilemeyecek kadar kutsal bir meslek çok ama çok şükür Rabbime öyle mutluyum ve huzurluyum ki iyi ki oğlumu bana nasip etmiş sevgilerimle...

Zeytinli dedi ki...

Allah hiç yanından ayırmasın :))
Banada beklerim www.kiriksemsiye.blogspot.com
Sevgiler

Nigar SARGIN dedi ki...

Çok teşekkürler Esra hanım amin cümlemizi inşallah rabbim ayırmasın sevgiler ;)

lezzetliyemeklerperisi dedi ki...

ALLAH HERKESE BU DUYGUYU NASİP ETSİN YA ÇOK ÇOK GÜZEL BİR DUYGU

Nigar SARGIN dedi ki...

Kelimelerle ifade edilemeyecek kadar özel bir duygu rabbim isteyen herkese yaşatsın inşallah.

nursevincelezzetler dedi ki...

ALLAH bağışlasın. ne mutlu .. Yukardaki yazılarınızada göz gezdirdim büyümüş maşallah. sevgiler