BEN ANNE OLDUM...

  Sevgili dostlarım,blogcanlarım,takipçilerim,upuzun bir aradan sonra tekrar MERHABA :)

Yorucu bir hamilelik döneminde ara verdiğim sayfama,malesef doğumdan sonra da uzun bir ara verdim.Yayınlanmayı bekleyen yorumlarım,izleyicilerimin sayısı her birini tek tek inceleyip geri dönüş yapacağım allahın izniyle.Hamilelik döneminde mide bulantılarımdan,yaz dönemi malum aşırı sıcaklardan (bende sıcaklık tavan durumunda tabi o zamanlar)tembellik üzerime yapışmış durumdaydı.Ama asıl zor dönem doğumdan sonra başladı benim için...

   Annemle doktorumuza gidip 30 Eylül 2013 Pazartesi saat:11.00'e randevuzumu aldık.Doğum fotoğrafçımızı ayarladık ve heyecanla pazartesiyi beklemeye başlamıştık.28 Eylül 2013 gece 03.00 sularında bizim paşanın yola çıkacağı aklımızın ucundan bile geçmemişti:))) Doktorumuz dahi şaka yaptığımızı düşündü.Çünkü kendisi bir seminer için şehirdışındaydı ve benim acil doğuma girmem gerekiyordu.Gülsem mi ağlasam mı bilemediğim bir karmaşadaydım.Eşimin eli ayağına dolanmış bir durumda evin koridorunda bir sağa bir sola gidişini hiç unutmuyorum.Soluğu hastanede alıp doğuma girdiğimde fark ettim ki doğuma ait hiç bir anım olmayacaktı.Sesli düşünmüşüm sanırım hemşire ne olduğunu sorup bende sıkıntımı söyleyince çözüverdi benim tüm moral bozukluğumu.Fotoğrafçımız 1 saat sonra bir doğuma geleceğinden erken haber verdiğimiz için yetiştirebileceğini söyledi.Sanki rüyaydı tüm yaşadıklarım.Doktorum gelmedi,yerine en güvendiği arkadaşı girdi.Fotoğrafçım son anda yetişti.Veee benim oğlum 04.55'te o cırtlak sesiyle merhaba dedi bana ve dünyaya...Tarif edilmez bir duyguydu.Kelimeler,cümleler yetersizdi.Gülerek girdiğim ameliyathanede gözyaşlarım sel olmuştu.Hemşire yanıma getirip yüzüme değdirdiğinde içimi tarif edilmez bir duygu sarıvermişti.Benimdi. Benim oğlumdu.Benim canımdı.Benim parçamdı.BEN ANNE OLMUŞ'tum...

  İşte sevgili blogcanlarım bizim güzel mi güzel heyecanlı ve acele doğum hikayemiz...Paylaşmak istedim bana anneliği tattıran acele oğlumun hikayesini.

  10 gün 1 ay 40' ı çıkacak derken şuan tam 7.5 aylık olduk.Günler o kadar çabuk geçti ki kendime bile vakit bulamadığım zamanlar oldu.Bu yazımı da yazarken Eymen paşamı sevgili anneciğim baktı sağ olsun.Bende yavaş yavaş eksik bıraktığım yerden tamamlamaya çalışacağım.

  Evet bebekli bir annenin zamanı çok az 24 saat değil 48 saat olsa 1 gün yine yetmez diye düşünüyorum.Şahsen bana yetmiyor.Belki benim fazla ağır oluşumdandır bilinmez.

Hepinize özlemiş selamlar,sevgiler dostlarım.Hepinizi kucaklıyorum.

 Beeeen geri döndüm...;)